Al enige tijd bestond de behoefte ook eens wat lange
films te kunnen draaien op een clubavond. Besloten werd om een van de avonden
in de vakantie hiervoor te gebruiken.
De avond
met lange films begonnen we met Wim Drost, die naar Darwin was gevlogen om van
daar uit een bezoek te brengen te brengen aan trekpleisters in de regio,
waaronder het Kakadu National Park. Varen op Yellow River, bekijken van
grotschilderingen van de Aboriginals op de Ubirr Art Site. Nog meer varen, maar
nu over de East Alligator River en kijken we naar de ondergaande zon bij de
Wetlands. Mooie beelden met sfeervolle muziek. Jammer dat de DVD regelmatig haperingen te zien gaf.
Gerrit nam ons mee naar
Alaska (2004). Met de camper trokken hij en Sjaan van Whitehorse in Canada naar
Alaska. Weer een boottocht, maar nu vanuit Valdez naar de gletsjers. Ook nog
aandacht voor de ramp met de Exxon Valdez van jaren geleden. Gelukkig zagen we
nog de nodige arenden, een walvis (waar zal hij weer boven water komen) en
muskus ossen. Nog meer gletsjers en we weten nu ook dat het daar niet altijd
droog is. Regen… regen en nog eens regen, maar ook een spectaculair gefilmde
boottocht. Na het Delani National Park (zicht op de Mount McKinley) met een
speciale bus te hebben bezocht, keken we op de terugweg naar de beren.
Conclusie:
prachtig gefilmde vergezichten, het bekende verhelderende commentaar van Gerrit
met daarin een boodschap voor de natuur en de mensen. Alleen jammer dat je
daarvoor 3700 km moet rijden en dan zat je daarvoor al in Canada.
Na de
pauze stapte Wim Drost ook in een camper om het gebied rond Alice Springs eens
wat beter te bekijken (nu echter op DV en zonder storingen). We brachten een
bezoek aan Ulura, Ayers Rock, Kata Tjuka en de Kantjukloof. Lopen soms met
“volledige bepakking” met muskietennet over het hoofd. Wat een landschap,
fantastische schakeringen van de kleur rood en natuurlijk hier en daar ook weer de bijzonderheden van de
Aboriginals, om op camping Kulgera te genieten van de ondergaande zon.
Op weg
naar Adelaide ook bij Wim de nodige regen. Gelukkig was het tijdens een bezoek
aan de botanische tuin weer droog. Het live geluid bij de tuin was soms te hard
(motorzaag), maar dat hoorde volgens Wim bij het achtergrondgeluid in de tuin.
Van mij mag dat dan van verderop in de tuin, want nu overstemde het de muziek.
Als muziek gebruikte Wim veelal ter plekke gekochte Aboriginal muziek (vaak
piano met wat erbij).
De avond werd besloten met
“Discovery Namibië” van Gerrit van Doornen. Voor de ouderen onder ons wel
bekend, maar nog steeds een pracht stuk werk met een boodschap. “Wat is er te
ontdekken aan een land dat al lang ontdekt is?” Volgens Gerrit kwamen we daar
wel achter als we een reis maakten door dit immens grote, kale en dorre land.
We zagen veel natuur (vaak dor), de walvisbaai met een grote kolonie zeerobben,
en beklommen duin 45 om later nog te genieten van de “Dode vallei” met de 800
jaar oude kokerbomen. Een bezoek aan de nomadenstammen van de Himba stond natuurlijk
ook op het programma.
En
natuurlijk reden we vele km’s om te genieten van het wild in het Etosha
wildpark. Alsof je het wild vanachter het glas in een dierentuin stond te
bekijken. Wat heeft een leeuw een uitdagende bek als dat in close-up bekijkt.
Al met al
een avond met mooie films, prachtige landschappen en vergezichten, met toch de
nodige overeenkomsten. Je kunt dat soort landen alleen bekijken als je vele
kilometers achter elkaar onder de wielen van een bus of camper laat
doorglijden. De vooraf aangekondigde stokjes bij de ogen bleken zeker niet
nodig te zijn. We bleven met 10 leden de hele avond kijken, met maar een
conclusie: de wegblijvers hebben wat gemist.